Hallo allemaal!

In de zomer van '09 kunnen jullie op deze site gaan genieten van onze belevenissen in Buonconvento, Toscane. Daar zullen wij, Roassanne & Kim, 6 weken als au pair gaan werken bij Marieke Bergamotti (een achternicht van Kim) en haar man Rob.

In een gebied als Toscane natuurlijk bepaald geen straf, hoewel we waarschijnlijk wel eventjes aan de poepluiers en de Italiaanse cultuur zullen moeten wennen...

In het voorjaar van '08 heeft Kim al een bezoek gebracht aan Buonconvento, en naar aanleiding hiervan heeft zeonderstaand artikel geschreven over Marieke Bergamotti en de emigratie met haar gezinnaar Toscane.

Enkeltje Toscane

Bovenop een heuvel in het idyllische landschap van Toscane staat de bouwvallige villa Il Capannone. Dit is het toekomstige huis van Marieke Bergamotti, haar man en kinderen. Het roer om in Toscane; een en al ‘la dolce vita'?

Het is een droom die voor weinigen onder ons is weggelegd: 365 dagen per jaar vakantie. Nou ja, als je over het klimaat en de omgeving spreekt, want Marieke Bergamotti is alles behalve vakantie aan het vieren in het adembenemende Toscane. Het verhuren van appartementen en kamers, verkopen van prachtige boerderijen en villa's, tussendoor het regelen van een bruiloft en daarnaast moeder zijn van twee zoontjes; Marieke mag dan in Italië wonen, de Hollandse hectiek verhuisde met haar mee. Ruim twee jaar geleden besloten zij en haar man te gaan wonen op de plek waar ze trouwden: La Bella Toscana.

La Dolce Vita!

Op een van de vele heuvels in de buurt van het dorpje Buonconvento staat het appartement waar Marieke met haar gezin verblijft tot de werkzaamheden aan de villa Il Capanonne af zijn. Twee jaar geleden reden zij met auto en aanhanger naar het mooie Toscane om hun droom te verwezenlijken. 'Ik was samen met mijn toenmalige vriend, nu man, verliefd geworden op al het moois wat Toscane te bieden heeft; samen fantaseerden we onder die mooie eik over het leven hier, eventueel met kinderen, ver weg van de drukte en de grote stad Amsterdam. ‘Het' paradijs van Italië... rust, ruimte, groen, zon, prachtige glooiende heuvels, het blauw van de hemel, het zilver van de olijfbomen, iedere morgen een uitzicht als op een ansichtkaart: een romantische droom. Ik kan hier genieten van de kleine dingen, zoals de attentheid van de (meeste) Italianen, het respect dat ze hebben voor anderen en het vermogen een stap terug te doen. De Toscanen zijn anders. Ze kunnen soms akelig arrogant, cynisch en onverzoenlijk zijn, maar toch ook warmbloedig, warmhartig en moedig...' Vanuit het raam van het appartement is de zogenoemde ansichtkaart goed te bewonderen. Wat een uitzicht. Velden vol klaprozen, het lange gras dat meedeint met de wind, de schaduwen in het landschap... 'Toscane is ècht geweldig. De oude kleine dorpjes, de straatjes, de velden vol zonnebloemen, de Italiaanse keuken, cipressenlaantjes, wijn- en olijfgaarden, de wegtrekkende mist in de ochtend, de geuren, het soms grillige landschap, de verschillende seizoenen; bella!'

Mens erger je niet

Voordat Marieke officieel Italiaanse werd, werkte zij met veel plezier op een makelaarskantoor in Amsterdam waar zij ook haar huidige man leerde kennen. 'Ik verkocht zijn huis, en op een gegeven moment kwam hij steeds vaker langs voor de kleinste dingetjes. Volgens mij wil hij iets van je, merkten mijn collega's op.' Door een toevalligheid begon Marieke met het verhuren van vakantiewoningen in Toscane via haar website http://www.bellatoscane.nl/, waar ze nu verschillende evenementen zoals wijnproeven en kooklessen aan heeft toegevoegd. Naast het verhuren van appartementen en kamers is ze ook begonnen met de aan- en verkoop van onroerend goed in de omgeving van Buonconvento. Zo ook de villa Il Capannone, die nu geheel verbouwd wordt. 'Het is de bedoeling om het huis door te verkopen, maar misschien blijven we er zelf ook wel wonen. Het verbouwen van een huis brengt hier enorm veel ellende met zich mee, zo heeft de verbouwing een half jaar stil gelegen om goedkeuring te krijgen voor iets onbenulligs, en worden we gebeld voor elk schroefje of spijkertje dat gebruikt wordt. Bovendien moet het huis aan veel regels voldoen zodat het aansluit bij de bouwstijl van Toscane. Toen de gemeente ons doodleuk vertelde dat het huis terracotta kleur zou worden heb ik mijn mond wel eventjes open getrokken: ‘Mijn huis wordt NIET terracotta geverfd!' Nu wachten we op de goedkeuring van een andere kleur. Geduld is zeker een vereiste. Maar het wordt schitterend, en misschien gaan de volgende verbouwingen wel makkelijker...'

‘Wat ik mis? Hagelslag, vlokken en pindakaas!'

Het roer om: do's en don'ts

Natuurlijk heeft verhuizen naar het buitenland voordelen, maar ook zeker nadelen. Emigreren naar het land van je dromen à la ‘het roer om' betekent naast een mooi klimaat en een schitterende omgeving vaak ook een gemis van dierbaren. 'Ik mis hagelslag, vlokken en pindakaas! Maar het meeste mis ik toch wel mijn familie en vrienden. Dat zijn soms wel moeilijke momenten; het lief en leed dat je graag wilt delen met mensen die dicht bij je staan, dat gaat niet. Afgelopen december heeft mijn moeder bijna het leven gelaten, godzijdank is ze er nog maar op zulke momenten is Nederland toch wel heel ver weg. En dat niet alleen: mijn schoonmoeder die haar 80^ste verjaardag viert, de eenzaamheid vlak na de geboorte van mijn kinderen of mijn zoontje dat vraagt wanneer hij weer met zijn neefje en nichtje mag spelen in Nederland... Dat zijn moeilijke dingen.' Gelukkig heeft Marieke een actief leven en komen er regelmatig vrienden en familieleden een bezoekje brengen aan het gezin. Op die manier is het goed vertoeven in Italië. Marieke zou zelf het emigreren noch aan- noch afraden. 'Het ligt er maar net aan wat je van het leven verwacht en wat voor toekomstperspectief je hebt. Het mag natuurlijk niet zo zijn dat je er over 15 à 20 jaar achter komt dat je toch niet kunt aarden en dat je dat engeltje dat op je ene schouder zit en dat altijd al een beetje sceptisch was, de overhand laat nemen. Natuurlijk kun je er op een dag achter komen dat je een verkeerde keus hebt gemaakt, maar ik denk dat je voor een groot deel zelf bepaalt waar je gelukkig bent. Doe vooral wat je hart je ingeeft...'

‘Gelukkig zien ze ons nu niet als die buitenlanders die daar bovenop de heuvel wonen.'

Als je dan toch de stap wilt wagen, je droom wilt najagen en het geluk een aantal kilometers verderop wilt zoeken is het belangrijk om te weten wat je wel en niet moet doen. 'Naast alle geijkte ‘do's' zoals goede voorbereiding, je inlezen in de cultuur en de regio en dergelijke, denk ik dat het echt belangrijk is om de eerste tijd dicht bij ‘het volk' te zijn. De welbekende integratie, dit gaat namelijk niet vanzelf dus daar moet je moeite voor doen. Zo hebben wij het eerste half jaar in een klein appartement boven een bank in het dorpje Buonconvento gewoond. Dit bleek een geweldige stap te zijn geweest, want nu worden we in het dorp in ieder geval niet gezien als die buitenlanders die daar bovenop de heuvel wonen. We hebben echt contact met de mensen. Een echte ‘don't' is het verheerlijken van de zaak; het tuintje bij de buren is niet altijd groener, mooier en geweldiger. Blijf eerlijk tegenover jezelf en tegenover je omgeving, het is echt een grote stap om naar het buitenland te verhuizen. Je omgeving begrijpt echt wel dat het niet altijd even mooi en goed is, juist als je er open over bent zal straks de desillusie niet zo overweldigend hard zijn, mocht het allemaal niet zo lopen als gepland.' Of het voor Marieke en haar gezin een enkeltje of een retourtje Toscane betreft; de tijd zal het leren. Voor nu leven ze lang en heel gelukkig!