Dagboek van 2 au pairs

De zomer voorbij

Bijna 40 dagen geleden stapten Roas en ik een totaal andere zomer in dan onze gebruikelijke zomers. Drank, stappen tot in de vroege uurtjes en het meepakken van ieder dorpsfeest wat we mee kunnen pakken veranderde in (soms) vroeg opstaan en meedraaien in het gezinsleven. En hoewel er in het begin nog wel eens dagen tussen zaten dat we onszelf afvroegen ‘waar zijn we aan begonnen?!' komen we nu tot de conclusie dat we het nog wel eens kunnen gaan missen ook. In het begin wilden we die twee brutale apen regelmatig achter het behang plakken - of eigenlijk in de muur stukadoren, want ze doen niet aan behang in Toscane - en nu hebben we al grote plannen gemaakt voor ons weerzien. Max verheugt zich er al enorm op om met ons te gaan bootje varen en picknicken in Grou. En dan moeten we natuurlijk ook vissen. En iedereen moet mee op de grote boot. Niet dat we een grote boot tot beschikking hebben, maar voor Prins Max regelen we dat gewoon.

Al met al zou je kunnen zeggen dat we lichtelijk verliefd zijn geworden. Kinderen zijn best ok. Vooral de tig opmerkingen van Max de Slimme (zoals: ‘Ik word niet misselijk op de schommel hoor, want ik ben ongesteld!') waar we om in de deuk hebben gelegen en de ‘awwww!'-momenten van Lucas de Schattige, zullen we missen. Maar ook de heerlijke temperaturen hier, een zomer lang boven de 30°C (al dan niet 35°C , caldo caldo! (=warm) en Toscane op zich; de liefelijke dorpjes, de taal (wij zijn zeer ingeburgerd op dat gebied..) de heuvels, het uitzicht en ja... zelfs de bochten. Wat zal de snelweg in Friesland straks saai zijn. Van onze uitstapjes met Max en Lucas tot zelfs het boodschappen doen in de Italiaanse Coop en het eten koken (altijd zeer gezellig)... We zullen het missen. En natuurlijk last but definately not least onze ‘au pair ouders': Rob(erto) & Marieke. Hun gastvrijheid is abnormaal. We hebben geen dag heimwee gehad mede dankzij hun goede zorgen voor ons en de manier waarop ze ons min of meer bij hun gezin hebben betrokken. Mille grazie di tutto, e'stato molto divertente!

Vandaag en morgen, dan is de zomer voorbij. Je kunt de meisjes wel uit de Toscane halen, maar Toscane niet uit de meisjes: vino rosso, pasta bolognese & Danoontjes... op naar Paessi Bassi!!

Bacio,

Kim

Reacties

Reacties

arnold

hoi kim, wat een prachtig uit het hart geschreven verhaal nog. súper. roas ik ben blij dat je straks weer in warten bent, heb je nu al lang genoeg niet gezien hoor. allemaal een hele fijne terug reis en oan't snein

berber

Ha, ik sei hjoed noch tsjin Gerard, dy twa wurde ek noch ûnwennich fan Italie en de jonkjes en lês dan dit ferhaal...................sterkte............

Manon

Kim - Roas, wat super dat jullie het zo naar je zin gehad hebben! Heerlijk... tot snell

xx Manon

Anne Jan

Hoi Roas en Kim allereerst een goede terugreis toe gewenst!
Leuke verhaaltjes hoor! Tot snel weer!

Anne Jan

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!