Ja en nu? Mijn studentenritme is verstoord. Dankzij mijn nieuwe wekker Nick (en nee, dat is geen geëmigreerde goddelijke Italiaan maar de blaffende herder van de schuinachterbuurvrouw) stond ik om half 8 al naast mijn bed. Op zich geen probleem, gewoon een koffie (in gedachten een cappuccino van Mimo...) er in en gaan met die banaan. Maarre, wat moet je in hemelsnaam de hele dag doen als je geen kinderen hebt? Ik heb me voorgenomen minder lui te zijn en niet meer de hele dag te computeren. En nu dan? Ik wil kinderen. Ik weet ook wel dat ik deze laatste vrije week zou moeten gebruiken om met iedereen die ik 6 weken - al dan niet langer - niet gezien heb af te spreken, maar stiekem heb ik helemaal geen zin om twintig keer te vertellen hoe leuk we het wel niet hebben gehad en hoe erg ik het mis. Ik heb het foto- en videocompilatie filmpje al minstens 10x bekeken wat betekent dat ik daar al minstens 70 minuten aan heb besteed. Ik heb last van ontwenningsverschijnselen. Zelfs de koelkast ziet er raar uit. Waar is de mozzarella? De tomaten? En de Danoontjes zijn ook al nergens te vinden. Nee, de enige oplossing is een kind. Zo'n heel druk adhd geval waar ik me lekker op kan uitleven. Die de hele dag loopt te rennen en apporteert. Apporteert? Ja. Apporteert ja. Natuurlijk heb ik het niet over een ècht kind... Beetje lastig zonder geëmigreerde goddelijke Italiaan of überhaupt zonder man van elk ander soort ;) Ik heb het over mijn nieuwe aanwinst ‘Lucca', vernoemd naar een van de weinige plaatsen in Toscane waar we niet zijn geweest. Ik hoef weliswaar geen poepluiers te verschonen (zou een beetje gek zijn natuurlijk, een kat met een Pamper om), maar ik kan me wel weer geheel verdiepen in de opvoedkunde. Benissimo!!

Ciaooo e baci!

Kim