Dit is een kuuroord. Op het - zo af en toe - vroege opstaan na dan... De hitte (vandaag zo'n 36 graden celsius) zuivert mijn lichaam (vaarwel stresspukkels, hallo sproetjes!), en anders doen de liters water en het sporten dat wel. Inderdaad ja, ik sport. Ik ben vrijwillig aan het hardlopen zelfs, 9 km/pu. Wat een uitvinding, ik begin nu vast met sparen voor mijn eigen loopband later. In feite doe ik hier eigenlijk alleen maar het tegenovergestelde van wat ik thuis doe: ik sport, drink geen alcohol (Roas lust geen bier (wel Sneeuwwitje) en wijn, en alleen is ook maar zo alleen), ga met kinderen om en sta zelfs zo af en toe nog vroeg op. Daarnaast blijf ik uit de buurt van mannen. Volgens Marieke is het niet verstandig om een Italiaan aan de haak te slaan, tenzij ik de rest van mijn leven in de keuken wil staan en op kinderen wil passen. De Italiaanse vrouwen drinken ook niet. Nee, doe mij maar een Fries, maar kijken mag natuurlijk... Ik verschoon - het zij met veel pijn en moeite, en kokhalsgeluiden - poepluiers en ik kook pasta met zalm. Misschien is het toch niet zo'n gek idee om later toch een kind erbij te nemen. Voor de heb. Moet ie wel lief zijn natuurlijk. Ik was er altijd zo op tegen: ten eerste word ik dan superdik, ten tweede kost een kind je klauwen vol geld (Pampers & Olvarit, protest!!) en ze ontnemen je van je vrijheid. En de wereld wordt er tegenwoordig ook niet beter op, dus tegen de tijd dat je kind 30 of 40 is, heb je het dan wel een gelukkig leven kunnen geven? Ik heb altijd gedacht dat het minder zou toevoegen vergeleken met wat je er allemaal in steekt. Maar mocht ik ooit iemand treffen die wel zo gek is om baby's te willen maken, wil ik daar best over nadenken. Kinderen zetten je op de meest vreemde manier aan het denken. Het is allemaal zo simpel opeens en toch ook weer niet. Want wat geef je voor antwoord als Max weer eens met een wat/waarom vraag komt nadat je hem net hebt opgelegd dat ie even normaal moet doen.

‘Wat is normaal?'

‘Nou ehh gewoon.'

‘Wat is gewoon?'

Dan ga je nadenken. Want wie bepaalt wat er gewoon is in deze wereld? Ik kan niet bepaald zeggen dat ik zelf nomaal ben. En als ik tijdens het eten naast me kijk en Max opeens met zijn piemel zie spelen, mag ik dan überhaupt zeggen dat dat niet normaal is? Netjes is anders. Maar die jongen zit uiteindelijk in zijn ‘ontdek-je-plekje' fase, kan hij ook niks aan doen. Gelukkig heb ik Roassanne. Ik zou niet weten wat ik hier zonder haar had gemoeten. Ik heb engelengeduld en wil veel te graag dat die kinderen me aardig vinden. Daarom kiest Max mij ook uit om hem naar bed te brengen en mag ik zijn luier om doen. Hij weet dondersgoed dat ie bij mij veel te veel kan flikken. Ik neem later Roassanne in dienst om mijn kinderen op te voeden. Mooie boel. Nog een dikke week en dan zijn we 6 dagen alleen met Lucas en Max. Ik denk dat ik voor die tijd nog maar even een lesje streng zijn moet volgen...

Bacio,

Kim