En toen stond de teller op nog maar 28 dagen. Precies 28 dagen tot ons vertrek vanuit Friesland, richting Eindhoven, via Pisa tot de heuvel in Buonconvento waar we 6 weken zullen verblijven. Nog 28 dagen om me mentaal en fysiek voor te bereiden op het moederschap. Nouja, nannyschap. Moeders werken uiteindelijk vaak nog naast het vermaken en zorgen voor de kinderen. Het vermaken en zorgen voor de kinderen is ons werk. Voor zover je dat werk kunt noemen. Nee, dan die taal. Dat is toch wel eventjes wat anders dan vroeg op staan, voorlezen, voetballen, zwemmen, cakejes bakken, bob de bouwer zingen (ik neem uiteraard mijn kinderkaraokedvd mee...) en luiers verschonen. Onze Italie-fanaten in de familie, zuslief en vriend, beginnen er steeds weer over: 'En Kim, hoe zit het met je Italiaans?' Ik heb een hele goede smoes om te zeggen dat het er niet goed mee gaat, aangezien diezelfde zus mijn Italiaanse Wat & Hoe-boekje gepikt heeft. En trouwens de Wat & Hoe van Toscane is ook al nergens meer te bekennen... 'Ik zeg toch steeds dat je hem wel mee mag nemen?' Wat fijn. Ik mag mijn eigen Italiaanse Wat & Hoe meenemen. Maar op de een of andere manier kom ik steeds met lege handen thuis. Ik zal straks op bijles moeten bij onze au pair kinderen. Maar de taal is nog niet eens het ergste. De Italie-fanaten willen me koppelen aan een of andere vrijgezelle wijnboer waar ze vorig jaar de nodige flesjes hebben ingeslagen en daarnaast willen ze ons per se mee hebben naar Il Palio, een paardenrace in Siena. Dan heb je mij zeker nog nooit films als Alexander of Gladiator zien kijken... Inmiddels op 21-jarige leeftijd weet ik dat het grote nep is en dat die paarden getraind zijn om te vallen en er uit te zien alsof ze pijn hebben maar vroeger.... Vroeger was ik diep verontwaardigd: 'Wat zielig voor dat paard!!' Terwijl de hoofdrolspeler er bebloed en kreunend van de pijn naast lag. En dat is nep. Il Palio is echt. Als ik me niet vergis is het een race tussen de 17 wijken die binnen de stadsmuren van Siena liggen en er komt de nodige corruptie aan te pas. De race op het schelpvormige plein in Siena duurt slechts enkele minuten, en het schijnt dat er nogal eens iemand sneuvelt. Willen de Italie-fanaten ook nog in 'die ene hoek' gaan staan. Dat is dus de hoek waar de jockeys regelmatig uit de bocht vliegen. Jippie. Ik kijk er naar uit. Het zou zo jammer zijn als ik me opeens niet lekker zou voelen en thuis op deheuvelzou moeten blijven om daar Vin Santo te nippen en Cantucci's te dippen.... Ik verzin wel een smoes. Maar die smoes van het Italiaans spreken kan nu echt niet meer. Basta.

Ciao, Kim